بوسه ام را میگذارم پشت در / قهر کردی، قهر کردم، سر به سر / تو بیا در را تماما باز کن / هر چه میخواهی برایم ناز کن / من غرورم را شکستم، داشتی؟ / آمدم، حالا تو با من آشتی؟

چی میشد تو هم منو دوست میداشتی نازنین / جای گریه رو لبام خنده می کاشتی نازنین / حالا که قهری باهام ولی بدون دوستت دارم / طاقت قهر ندارم پس آشتی آشتی نازنین

به خاطر یافتن مقصر، زندگی ات را تلخ و سیاه مکن، بگذار آن چه در پایان عشق به جای میماند، خاطرات خوش باشد، با من آشتی کن تا دنیا با من آشتی کند

قهر مکن ای فرشته روی دلارا / ناز مکن ای بنفش موی فریبا / طعنه و دشنام تلخ اینهمه شیرین / چهره پر از خشم و قهر اینهمه زیبا / ناز تو را میکشم به دیده منت / سر به رهت مینهم به عجز و تمنا

همیشه رفتن بهترین نیست، گاه میان رفتن و ماندن هیچ فرقی نیست، چه قهر باشیم چه آشتی / اصل درست این است که عزیزان ما در خانه ی دل ما جای دارند

بهانه میتراشی و مرا عذاب میدهی / به روح بی قرار من تو اضطراب میدهی / دلم پر از گلایه ها تنم اسیر درد و خون / ولی تو قهر با دلم برای لحظه ی مکن

بیا با پاک ترین سلام عشق آشتی کنیم / بیا با بنفشه های لب جوی آشتی کنیم / بیا از حسرت و غم دیگه باهم حرف نزنیم / بیا بر خنده ی این صبح بهار خنده کنیم

دوستی را دوست، معنی میدهد / قهر هم با دوست، معنی میدهد / هیچ کس با دشمن خود، قهر نیست / قهر او هم نشان دوستی است

جنس من از آهن و از سنگ نیست / من دلم تنگ است و یار دلتنگ نیست / حال دل از من نمیپرسی چرا / حال پرسیدن که دگر ننگ نیست

منو ببخش که نادیده گرفتم التماس اون نگاه نگرون رو / منو ببخش که گرفتم به جای دست عاشق تو دست عشق دیگرون رو

اون منم که عاشقونه شعر چشماتو میگفتم / هنوزم خیس میشه چشمام وقتی یاد تو میافتم / هنوزم میای تو خوابم تو شبای پر ستاره / هنوزم میگم خدایا کاشکی برگرده دوباره